Joni Mitchell
Joni Mitchell is een Canadese singer/songwriter die meer dan twintig soloalbums op haar naam heeft staan, waarmee ze tot de meest invloedrijkste zangeressen uit de popgeschiedenis wordt gerekend. Haar muziek is vaak complex en haar teksten getuigen van een sterk observatievermogen voor haar omgeving. Ze heeft een karakteristiek hoge stem en haar uitstraling is ingetogen. Ze is daarmee geen exponent van de commerciële popmuziek en het ontbreekt haar dan ook aan grote hits. Haar grootste single-successen behaalde ze met big yellow taxi (1970) van het 3e album Ladies of the canyon (1970) en met drie nummers die van het album Court and spark (1974) afkomstig zijn, nl. raised on robbery, help me en free man in Paris. Dit laatste nummer coverde Neil Diamond op zijn album I'm Glad You're Here With Me Tonight uit 1977. Met haar albums was Mitchell het meest succesvol in de periode midden jaren 70 met albums als Court and spark (1974), het live-album Miles of aisles (1974) en The Hissing of summer lawns (1975). Haar debuutalbum Song to a seagull werd aanvankelijk uitgebracht onder de naam Joni Mitchell in 1968. Daarna volgde Clouds (1969) met o.a. de nummers chelsea morining en both sides now. Dit laatste nummer is veelvuldig gecovered, o.a. door Neil Diamond en de Ierse groep Cannad behaalde er samen met Paul Young haar grootste singlesucces mee. Ladies of the canyon (1970) is een bekend album vanwege de nummers big yellow taxi en woodstock, dat in in een rock-versie van Crosby, Stills, Nash en Young de hitparade haalde en te vinden is op hun meesterwerk Déjà vu. De eerste drie albums zijn echte folkalbums, met die aantekening dat Ladies of the canyon de overgang vormt naar de meer gekunstelde albums die zouden volgen. In 1971 verschijnt Blue. Dit album wordt alom als meesterwerk gezien, waarin ze op sobere wijze over haar ervaringen met de vrije liefde zingt. Daarna volgen For the roses (1972) en het fraaie Court and spark (1974). Haar 8e soloalbum The hissing of summer lawns vormt artistiek gezien een markeerpunt en het begin van een periode waarin haar albums een unieke mix van folk, jazz en rock laten zien. Op Hejira (1976) en Don juan's reckless daughter (1977) gaat Mitchell meer de kant op van de jazzrock en de magie. Op Wild things run fast uit 1982 verruilt ze de jazz voor een meer eigentijds popgeluid. Deze tendens zet zich voort en met Dog eat dog uit 1985 brengt ze een erg maatschappijkritisch album uit. Op de opvolger Chalk mark in a rainstorm (1988) zingt Mitchell diverse nummers samen met grootheden uit de muziekwereld, zoals met Peter Gabriel op het nummer my secret place. Met het album Night ride home (1991) keert Mitchell weer terug naar de periode begin jaren zeventig. Het bekroonde album Turbulent indigo (1994) wordt als een van haar beste albums van haar oeuvre uit de jaren tachtig beschouwd. Op de cover staat een zelfportret, waarbij Mitchell zich heeft laten inspireren door Vincent van Gogh. Met het eigentijdse Taming the tiger uit 1998, waarin Joni samenwerkt met topmusici als Wayne Shorter en Larry Klein stijgt Mitchell boven zichzelf uit. De jazzy arrangementen zijn soepel en klinken warm. Het album opent met een moeilijk toegankelijke harlem in Havana en eindigt met het lichtvoetige my best to you. Tot de mooiste nummers behoren no apologies en taming the tiger. Maar er staan meer juweeltjes op dit album vol mooie luistermuziek. Hoewel Mitchell daarna steeds meer energie lijkt te steken in het schrijven van poëzie en kunstschilderen en steeds meer moeite heeft met de muziekindustrie blijft ze albums maken, maar de frequentie en originaliteit nemen af. Voor het eerst sinds Taming the tiger komt Joni Mitchell pas met Shine uit 2007 weer met nieuwe zelf gecomponeerde songs op de proppen. Het is een degelijk album met vertrouwde jazzy pianoakkoorden, maar weinig spannende muziek. In het nieuwe millennium verschijnen verder enkele verzamealbums, zoals Dreamland uit 2004 (een uitmuntende selectie uit haar oeuvre, met vooral songs uit de jaren zeventig) en The beginning of survival uit 2004 (met werk uit de jaren tachtig en negentig). Ook heeft Joni Mitchell uit haar oeuvre een selectie gemaakt en deze nummers opnieuw uitgevoerd met begeleiding van een symfonieorkest: Travelogue (2002) is een perfecte produktie, maar de nummers klinken wezenlijk anders dan we van haar zijn gewend.
Bijzondere albums: hoezen
Websites
http://nl.wikipedia.org/wiki/Joni_Mitchell
http://en.wikipedia.org/wiki/Joni_Mitchell
Informatie discography
Selectieve discography
cd blue (1971)
cd court and spark (1974)
lp the hissing of summer lawns (1975)
cd hejira (1976)
lp dog eat dog (1985)
lp chalk mark in a rainstorm (1988)
cd taming
the tiger (1998)
Overige releases
clouds (1969)
ladies of the canyon (1970)
for the roses (1972)
miles of aisles (live) (1974)
don juan's reckless daughter (1977)
mingus (1979)
shadows and light (live) (1980)
wild things run fast (1982)
night ride home (1991)
turbulent indigo (1994)
hits (compilatie) (1996)
misses (compilatie) (1996)
both sides now (2000)
travelogue (2002)
dreamland (compilatie) (2004)
the beginning of survival (compilatie) (2004)
shine (2007)
Bijzondere albums: gegevens
the hissing of summer lawns (1975) (7E-1051) (US)
Tracklist
in france they kiss on mainstreet, the jungle line, edith and the kingpin, don't interrupt the sorrow, shades of scarlet conquering, the hissing of summer lawns, the boho dance, harry's house-centerpiece, sweet bird, shadows and light
US: hoogste positie: 4
UK: hoogste positie: 14
NL: geen notering
Dog eat dog (1985) (24074) (us)
Tracklist
good friends, fiction, the three great stimulants, tax free, smokin' (empty try another), dog eat dog, shiny toys, ethiopia, impossible dreamer, lucky girl
US: hoogste positie: 63
UK: hoogste positie: 57
NL: geen notering
Chalk mark in a rainstorm (1988) (924 172-1)
Tracklist
my secret place, number one, lakota, the tea leaf prophecy, dancin' clown, cool water, the beat of black wings, snakes and ladders, the reoccurring dream, a bird that whistles
US: hoogste positie: 45
UK: hoogste positie: 26
NL: hoogste positie: 48